ΑσχημΑπροσωπΑ

-Τι είναι άσχημο?
-Μάλλον τι δεν είναι ωραίο?
-Πρόσωπο ξέρουμε τι είναι. Για να γνωρίσουμε το απρόσωπο όμως?
-Τι είναι ωραίο?
-Σε ένα πρόσωπο.
-Η έκφραση? Όταν αντικρίζει ή αισθάνεται κάτι "ωραίο" (/"καλό").
-Αυτό είναι το ωραίο, άρα το αντίθετο?

 Άρα, το αντίθετο, πιστεύω, είναι ό,τι μας κάνει να πιστεύουμε πως κάτι είναι "άσχημο", με λόγια και

σκέψη. Ό,τι με έκανε να γνωρίσω να μάθω αυτόν τον τρόπο. Δεν υπάρχουν άσχημοι άνθρωποι, μόνο άσχημα λόγια. Όμορφος, άσχημος ένας άνθρωπος που για έναν δεν είναι τίποτα (!), για κάποιον άλλο είναι τα πάντα (όχι τα αρκούδια). Ποιός, τι, πως και πότε μου έμαθε να σκέφτομαι και να χαρακτηρίζω έναν τόσο πολύτιμο άνθρωπο (για κάποιον σίγουρα) κατ'αυτόν τον τρόπο?

 Ο ίδιος κι η λανθασμένη εντύπωση ύπαρξης μίας ανάγκης να ξεχωρίσω. Ή μάλλον να συνεχίσω να εθελοτυφλώ και να ψευδ-αισθάνομαι μοναδικός. Πιό μικρός, αλλά, έστω. Θυμάμαι μιά χαρά να έχω βρίσει, μειώσει, προσβάλλει, φέρει σε δύσκολη θέση, άλλον συνάνθρωπο μου. Ασυνείδητα φυσικά, καλά και συνειδητά μπορεί,η ψυχραιμία να το αντιληφθώ ήταν απούσα, πάντοτε. Ασυνείδητα μάλλον λοιπόν, κι όχι φυσικά, τελικά, επιβεβαιωνόμουν. Δηλαδή? Δηλαδή κοροϊδεύοντας κάποιον για ένα πρόβλημα του ή χαρακτηριστικό του που εγώ ΔΕΝ είχα, προφανώς είχα την αυταπάτη της αίσθησης της ανωτερότητας. Αν πιστεύεις πως το σκέφτομαι, το θυμάμαι και το γράφω με καμάρι, ε είσαι άσχημαπρόσωπος.

 Αυτή η έκφραση που είχα τότε, ναι εμένα χρησιμοποίησα για παράδειγμα, στην προκειμένη, θα την ονομάσω απρόσωπη έκφραση.

Αυτό, σημαίνει/ είναι (γιά μένα), ονομάζω ΑσχημΑπροσωπΑ

Παύλος - vlospa kasbe