Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

Που θέλω να ελπίζω? Τι θέλω να φοβάμαι?


 Ελπίδα και φόβος, αλφαβητικά. Για τον καθένα διαφορετικά. Παραδείγματα πολλά, ας πιαστούμε από μερικά. Αρχικά..

 Ελπίδα. Είτε για άνθρωπο, υλικό ή κατάσταση που έχω και ελπίζω να διατηρήσω, είτε για απόκτηση. Αυτό που χαρακτηρίζει την ελπίδα είναι η θέληση. Για διατήρηση ή απόκτηση. Θέληση να υπάρχει. Θέληση για τι δε με αφορά, το μέγεθος της με αφορά. Ναι το μέγεθος μετρά.

 Φόβος. Είτε για άνθρωπο, υλικό ή κατάσταση που έχω και φοβάμαι μήπως χάσω, είτε μήπως δε το αποκτήσω ποτέ. Αυτό που χαρακτηρίζει τον φόβο είναι η στέρηση. Στέρηση αυτού που έχω, να το χάσω, στέρηση αυτού που δεν είχα ποτέ, να μη το αποκτήσω ποτέ.

 Θα μπορούσε κανείς εύκολα να συμπεράνει πως ότι θέλει κανείς φοβάται και ότι θέλει φοβάται. Βέβαια αμφιβάλω αν το έγραψα τόσο καλά ώστε να του το προκάλεσα ο ίδιος, αλλά έστω κι έτσι είδα τη δικιά μου ελπίδα μέσα σε δυό δευτερόλεπτα μέσα απ'αυτό. Θέλω να θέλω να είμαι λιγουλάκι κατανοητός. Και όσο θα θέλω αυτό, άλλο τόσο θα θέλω να θέλω να φοβάμαι μήπως δεν είμαι.

 Ορίζοντας "ένα θέλω" ξεκινά κι η διαμόρφωση φόβου στέρησης του. Μέχρι εδώ όμως ειλικρινά σκέψου και απάντα στον εαυτό σου, αν τον ρωτήσεις μαζί μου "Σκέφτηκες πουθενά να πάψεις να θέλεις να έχεις ένα θέλω ή απλά να το χάνεις και να μη το ικανοποιείς?". Δηλαδή, φαντάζεσαι να θέλεις να στερήσεις κάτι ο ίδιος από τον εαυτό σου? Πες με καχύποπτο, μεταξύ άλλων, μα είμαι σίγουρος παντού μέχρι στιγμής σκέφτηκες πως σου το στέρησαν/ θα σου το στερούσαν άλλοι, σωστά?

Παύλος - vlospa kasbe

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου